Drie gedichtjes

Drie engeltjes.

'S avonds als ik in mijn bedje lig
Gaat de deur soms een eindje open
Door de verschijning van het licht
Komt dan een engeltje gelopen.

Ze klimt pardoes bij mij in bed
Ik vraag "slaap jij vannacht bij mij?"
Haar ogen glinsteren van de pret
"Ja, schuif eens even wat opzij!"

Slapen heeft nu dus geen zin
De deur gaat nog eens open
Een tweede engel klimt erin
Mijn ogen nog wijd open.

Een derde engel heeft zich nu
naast ons neer gevleid
Slapen met de engelen
Dat zegt mama altijd

Een bedje vol met  vleugels
Nu slapen we toch echt
Duerme con los angelitos
in het Spaans zo mooi gezegd.



Weemoed.

Wanneer ik naar de luchten staar
van het Hollands platteland
Het melancholische gevoel ervaar
met geuren van mijn thuis verwant

Zoals de boerensloot vol kroos
Of het pas gemaaide gras
Herken ik een bekend gevoel
Van hoe het vroeger ook al was

Wanneer de wolken zich vervormen
Tot een één of ander dier
Ik met mijn dochter lig te raden
Drijven ze zachtjes weg van hier.

Zo ben ik zelf dus ook verdreven
Door de lust naar avontuur
Maar voel ik mij het meest verweven
Met de Groningse natuur.


Ouderschap.

In de zon zie'k haar genieten
Met een ijsje in haar hand'
Haar moeder staat zich boos te maken
om dat wat op haar jurk belandt.

Het kleine zusje dat stampgevoet
Ook om een ijsje zeurt
Omdat een kind van twee nu eenmaal
niet kan wachten op haar beurt.

Die vader die gedachteloos
zijn vrouw een doekje geeft
Gedachten zijn vervlogen
't tafereel te vaak beleeft.

Zie ik hier at niet zo lijkt
Het lijkt als dagelijkse druk
Maar door de ogen van een moeder
Aanschouw ik onbewust geluk.