Kaatje Chocolaatje

Kaatje Chocolaatje
had in elke tand een gaatje
Ze had zoveel te snoepen
Dat ze bewaarde in een laatje

‘s Avonds als ze honger had

Dan nam ze wat
en at en at
tot er niets meer in het laatje zat.

„Mama!“ riep ze dan kordaat.

„Ik wil dat je nu naar de winkel gaat!“
Mama dacht, het is wel wat laat
Maar ach, die arme arme Kaat

Papa dacht, dit wordt te gek

Maar Kaat riep: „Ik wil drop en spek!
En schiet je op? Ik heb reuze trek!“
En dus stond mama al bij het hek.

Mama dacht, ik heb een goed idee

Ik neem gewoon wat appels mee
Maar ojee ojee,
Kaatje zei „Nee, nee, nee!“

„Snoep moet het zijn en chocola!

Ik denk dus dat ik zelf maar ga.“
Maar papa schudde toen zijn hoofd
En hij ging haar achterna

„Kaatje,“ zei hij, op forse toon

„Doe nu eens een keer gewoon.
Stop nu eens met al dat snoepen
En poets je tanden schoon“.

Maar Kaatje was dwaas

En at speculaas
En werd ronder en ronder
Helaas, helaas.

Papa zuchte, „Kaatje, stop.

Ik bel nu de tandarts op
Die zal het je zeggen
Geen koek meer, geen drop.“
 

Kaatje schrok, dat was gemeen!

De tandarts, die man, daar wou ze niet heen!
Hij was niet aardig, want hij zei alleen
„Stoppen met snoepen, en wel nu meteen!“
 
Dus Kaatje gaf toe en snoepte niet meer
nouja misschien dan nog een enkele keer
Een lekker stukje taart op haar verjaardag misschien
En zomers een ijsje, bij heel erg warm weer

Gelukkig genoeg was Kaatje bedaard

Maar had stiekem toch iets lekkers bewaard
Voor hongerige nachten, zoals laatst in maart
Heeft kaatje in haar laatje een heerlijk stukje slagroom taart.