My multilingual girl.

My daughter is being raised with four languages. I speak Dutch to her, her father is German and we live in San Francisco. And to make life even more challenging, we put her in a Spanish immersion school. Now this sounds maybe mean and like an awful lot of pressure on a three year old, but as half the population in California speaks spanish, why not give her the opportunity and have her at least being exposed to this language, at a young age. And I must say, shes doing amazing. Her Dutch and German are fluent, and the English and Spanish she understands pretty well. But as expected, shes feeling shy to speak the languages in school that shes not comfortable yet with; English and Spanish.

As a worried mom, I made up a story to help her understand the emotions that comes with these issues. So far no real successes yet, but she liked the story :).

Here I wanted to share it with you. Its in Dutch of course, but if you are not multilingual, it has nice pics too :).

Rosie.

Rosie is een meisje dat een andere taal spreekt dan de kindjes in haar klas. Dat komt omdat haar mama deze taal spreekt. Wanneer Rosie op school is, wil ze erg graag met de andere kindjes spelen. Maar ze voelt zich verlegen en durft niets te zeggen.

Als Rosie op school met een autootje speelt en een ander kindje pakt het af, moet ze huilen. Rosie verstaat de kindjes wel, maar weet niet hoe ze moet zeggen dat ze wil samen spelen. Ze voelt zich verdrietig en alleen. Ze is bang dat wanneer ze iets zegt, de kinderen om haar moeten lachen.

 

Als Rosie later thuis is, ziet haar moeder wel dat Rosie niet zo blij is. Haar moeder vraagt haar waarom ze verdrietig is, maar Rosie haalt haar schouders op. Ze weet niet goed hoe ze het uit moet leggen. Mama weet wel dat Rosie het soms spannend vindt om iets te zeggen op school en daarom besluit mama om het thuis een beetje te oefenen. „Ik ben jouw vriendje“, zegt mama. „En nu vraag je aan mij of je mee mag spelen. In het engels. Can I play?“ Rosie giechelt, maar probeert het toch. Nu proberen ze ook wat andere zinnetjes.

„That was my toy“.

„We can play together“.

 

De volgende dag op school ziet ze Eric met het treintje spelen. Ze aarzelt. Ze wil graag mee spelen maar weet niet goed hoe ze moet beginnen. Als ze gewoon begint te spelen denkt Eric misschien wel dat ze het af wil pakken. Ze moet iets zeggen. Ze denkt aan wat ze gisteren met haar moeder heeft geoefent. Ze haalt diep adem, sluit haar ogen en zegt „Can I play?“

Ze wacht. Ze hoort niemand lachen. Ze opent haar ogen en ziet dat Eric haar een treintje geeft. Opgelucht haalt ze adem en gaat naast hem zitten. „Broem broem“, doet Eric. „Broem broem“, doet Rosie. Ze moeten allebei lachen. Morgen ga ik weer wat zeggen, denkt Rosie blij.