Het torretje Catootje.

Het torretje Catootje
Zat in haar blootje in een bootje.
Het dreef daar in een gootje
Dat hele kleine bootje.
 
Ze at een lekker broodje
Totdat een ander bootje
haar omver wierp door een stootje.
Nat was toen Catootje!

 „Hey joh, idiootje!“

riep toen een bozig, nat Catootje.
„O zeg, sorry hoor, genoot je
net nog lekker van een broodje?“
 
Gelukkig kon dat bootje
wel tegen een klein stootje
en stuurde dus Catootje
het bootje met een strootje
 
Naar een kraam voor een kadootje.
Ze zei; „Dag, dag, hallootje.
Doe maar maar een majootje
en een pop en een jojo’tje“.
 
Zo zat kleine Catootje,
nog altijd in een bootje.
Maar niet meer in haar blootje,
nu met een mooi majootje!

 

Gesprek met de maan.

 

‘S avonds om een uur of zeven

zegt m’n moeder „nog heel even“.

Daarna tanden poetsen en naar bed

naar bed, naar bed, naar bed.

 

Ik ben dan vaak nog lang niet moe

Dus weet je wat ik dan soms doe?

Ik sta dan met mijn nachtgoed aan

nog heel even voor het raam.

En klets dan zachtjes met de maan,

vertel hem wat ik heb gedaan.

 

Vertel hem dat de juf op school

ons heel veel stomme sommen gaf.

Dat Hans toen heel erg zat de kletsen

en hij toen de gang op moest, voor straf.

 

Of ik vertel hem van die dag

dat we stamppot gingen eten

en dat ik het zo lekker vond

En heel m’n bord had leeg gegeten.

 

Zo nemen we dan ‘s avonds vaak

de dag nog even door.

Er valt dus heel veel te bepraten,

daar word je best wel moe van hoor.

 

En maakt de maan plaats voor de zon

en wordt het dus al bijna licht,

slaak ik een diepe zucht en dan,

knijp ik mijn ogen stevig dicht.