Het was natuurlijk een gek gezicht wanneer de familie op straat liep. Zeven mensen met rood haar en een oranje gezicht. En er achteraan een rode hond! Dat had niemand nog ooit
gezien. Moeder Ketchup klaagde dat er veel geroddeld werd. Wanneer zij een winkel binnenliep om boodschappen te doen werd ze door iedereen aangestaard. En achter haar rug om werd er gefluisterd. Het was natuurlijk ook wel
bijzonder om te zien dat moeder zonder pardon twintig flessen ketchup in haar winkelwagentje laadde. Vader mopperde dat iedereen op zijn werk opslag kreeg behalve hij. „Die rooie, krijgt geen rooie cent!“grapten zijn collegas.
Maar vader vond het zo grappig niet. De kinderen die werden gepest op school. Alleen de hond gaf niets om het geroemoer. De familie krabde zich achter hun oranje oren en besloten dat het zo niet langer kon. Er moest iets veranderen.
Ze hadden alleen geen idee hoe. Als je zo gewend bent om elke dag ketchup te eten, is het moeilijk om dat ineens op te geven. Vader besloot dat er een dokter aan te pas moest komen. En zo gezegd, zo gedaan. De dokter keek
verwonderd toen hij de zeven oranje mensen in zijn wachtkamer zag zitten. Hij riep ze binnen in zijn spreekkamer en luisterde naar hun verhaal. Toen de Ketchups klaar waren met praten, leunde hij achterover in zijn stoel en
zei: „er zit maar 1 ding op.“ De familie was blij verrast dat er iets aan hun probleem gedaan kon worden. „Wat is het dokter?“ vroeg moeder hoopvol. De dokter schraapte zijn keel en zei: „voortaan eten jullie geen
ketchup meer , maar mayonaise. Je zult zien, na een paar dagen is alles weer bij het oude.“ Tevreden keek hij de familie aan. Hij vond dat hij een goede oplossing had bedacht. Maar de familie staarde naar de dokter. Het
was een ogenblik stil en toen brulde de moeder:
„MAYONAISE?!?! Wat denkt u wel niet?!“ De familie stond op en marcheerde de dokterspraktijk uit. Nog nooit waren ze zo beledigd.
Nog altijd eet de familie de hele dag door ketchup. Ze vinden het namlijk ontzettend lekker. Hun haren zijn nog steeds zo rood als vuur en hun wangen oranje als de ondergaande
zon. De mensen in de straat kijken hun na wanneer ze voorbij lopen. Het geroddel en gepest op school is minder geworden. De mensen raken er aan gewend. En als er eens iemand iets vervelends zegt? Dan is dat maar zo. Dan is
dat maar zo.
No comments:
Post a Comment