Sinterklaas in Amerika.

Sophie is met haar ouders verhuisd naar Amerika. Dat is een land hier heel ver vandaan. Je moet er met het vliegtuig naar toe en ze praten daar een andere taal. Eerst vond Sophie het helemaal niet leuk om weg te gaan. Zover weg van haar vriendjes, zover weg van opa en oma. Maar mama zei dat het beter was voor papas werk en dat Sophie een poesje zou krijgen. Nou, dat vond Sophie wel wat.

Nu zijn ze alweer best wel lang in Amerika en begint Sophie het steeds leuker te vinden. Ze heeft ook al een vriendje gemaakt, Max, en hij praat ook nog eens Nederlands. Maar nu begint ze zich toch wel een beetje zorgen te maken. Het is bijna December en dus bijna Sinterklaas. Maar hoe kan hij hun huis nou vinden, als ze zover weg zijn verhuisd?

Moeder heeft een idee. “Waarom schrijf je Sint niet een brief?” zegt ze. “Dan kan je hem ons nieuwe adres vertellen en kun je hem ook zeggen dat er heel veel kindjes uit Nederland in Amerika wonen.” Sophies gezicht klaart op. Dat is nog eens een goed idee! Meteen zoekt ze een pen en begint met het puntje van haar tong uit haar mond ijverig te schrijven.

Lieve Sinterklaas

Ik woon nu in Amerika en Max ook.
Kunt U alstublieft langskomen?
Ik heb een wortel voor uw paard.

Xxx
Sophie

Moeder zou de brief wel posten.

Het is bijna 5 December en Sophie heeft nog niets van de Sint gehoord. Ze wordt er een beetje verdrietig van. Zou moeder het goede adres wel op de envalop hebben gezet?
Maar dan komt moeder de kamer binnen gelopen. Ze heeft een grote glimlach op haar gezicht. “Sinterklaas komt dit weekend op het pleintje in de stad. En hij heeft kadootjes bij zich voor alle kinderen in Amerika.” Zegt ze.
Sophie springt een gat in de lucht. “Hoera! Hoera!”

Die zaterdag staan Sophie en Max vooraan het publiek. Er zijn heel wat kinderen gekomen. “Kijk, daar!” schreeuwt Max opgewonden. Daar komt het paard met Sinterklaas aangelopen. Een paar pieten huppelen er omheen en strooien pepernoten in het rond. Sophie en Max zwaaien wild met hun tekeningen en zingen uit volle borst. “Dag Sinterklaasje, dahaag dahaag zwarte piet.”

Dan mogen alle kinderen hun kadootje in ontvangst nemen. Als het de beurt is aan Sophie zegt Sinterklaas: “Zo, ben jij die kleine briefschrijfster? Het was wel heel ver varen met de boot.” Sophie bloost en schaamt zich toch wel een beetje dat ze Sinterklaas zo ver heeft laten reizen. Maar dan zegt Sinterklaas dat hij het erg leuk vindt om hier te zijn en krijgt Sophie een mooie pop kado. Ze is er zo blij mee dat ze niet meer ziet dat mama en Sinterklaas elkaar een dikke knipoog geven.